Obalić bożka

Ostatnie wydarzenia na świecie pewnie niejednego z nas trzymają w ekscytacji. Wynik referendum w Wielkiej Brytanii czy gry wyborcze w USA. W Polsce jak na razie też ciekawie – za nami szczyt NATO, a świętowanie Światowych Dni Młodzieży trwa w najlepsze. Wierzę jednak, że nawet uczestnicy ŚDM znajdą odrobinę czasu na mój kolejny tekst. Nazywam się Wartunate, a to jest praca na temat pozytywnych stron obalenia Mata Nui.

Zamach stanu jest to przejęcie – często z użyciem siły – władzy politycznej w państwie, niezgodnie z porządkiem konstytucyjnym. Pogwałcenie życia politycznego nie zawsze jednak oznacza pogorszenia się życia społeczeństwa danego państwa.

Wszechświat Matoran był pełen wizjonerów, którzy chcieli w sposób zbrojny przejąć władzę. Toa Tuyet (w alternatywnym wymiarze) stworzyła silne imperium, wolne od spisków Makuta i działań Mrocznych Łowców. Liga Sześciu Królestw spróbowała nieskutecznie obalić Mata Nui. Dopiero Teridaksowi udało się wypełnić testament Barraki. I, jak wiemy, rządy Makuty nie miały możliwości stać się złotym okresem społeczności Matoran.

Czy obalenie Wielkiego Ducha byłoby grzechem wobec jego poddanych? A może, przy podjęciu konkretnych kroków, zamach wyzwoliłby ślepy lud i uchroniłaby go od katastrofy? Może ten pucz na władcę ma więcej plusów, niż minusów.

Przyjęte pogaństwo

Więź między Wielkim Duchem a Matoranami była wyjątkowa. Za wierną pracę na rzecz Wielkiego Ducha mieszkańcy Wszechświata mieli zagwarantowane bezpieczeństwo i schronienie. Naruszenie tej równowagi oznaczałoby katastrofę. Taką jak ta po Wojnie Domowej Matoran, gdy Ciało wielkiego kolosa zaczęło chorować. Owa sytuacja jest jeszcze normalna. Zwykły stosunek senior – wasal, ni mniej, ni więcej.

Problem tego systemu tkwi w czymś innym. Otóż Matoranie wyznawali boskość Wielkiego Ducha. Ten problem trzeba nazwać po imieniu- religia matorańska jest wiarą pogańską. Owszem, pełną norm etycznych (Trzy Prawa), ale pogańską. Matoranie wierzyli w bożka. Bałwana o imieniu Mata Nui, który był niczym więcej niż kolosalną maszyną posiadającą świadomość. Co więcej, Wielki Duch mógł wyznać prawdę swoim poddanym, rozwiać kłamstwa na temat jego boskości. Dlaczego tego nie zrobił?

Obalenie Wielkiego Ducha oznacza obalenie bożka. Matoranie mogliby wtedy wyznawać jedynie filozofię Trzech Praw, bez wiary w fałszywe bóstwo. Ten, kto zdobyłby władzę, zostałby okrzyknięty co najmniej władcą. Teridax po wypełnieniu swojego celu został jedynie władcą. Tyranem, ale władcą – żadnym bożkiem czy wielkim przedwiecznym.

Nieudolne panowanie

Dla Matoran najważniejszym celem pracy na rzecz Wielkiego Ducha było zagwarantowanie bezpiecznego schronienia i zapobieganie (jeśli nikt inny nie mógł nic na to poradzić) konfliktom. Rządy Mata Nui zostały za pozytywne i były ciepło wspominane przez mieszkańców Wszechświata Matoran za reżimu Teridaksa. Nie bez powodu Mata Nui został okrzyknięty bóstwem.

Wbrew pozorom utrzymywany porządek był kruchy. Tak słaby, że lokalny konflikt, spisek czy bunt mógł postawić cały świat przed zagładą. I tak się działo.

Mata Nui, stojący na straży pokoju i bezpieczeństwa, nie radził sobie ze swoim przeznaczeniem. Istota tak potężna, że potrafiła manipulować elementami Wszechświata Matoran, nie potrafiła skutecznie rozwiązać sporu na Metru Nui. Istota tak naiwna, że nie zauważyła zdrady wiernego sługi. Istota tak słaba, że bez problemu dała się zdetronizować.

Przeciwieństwem Wielkiego Ducha był Makuta Teridax. Po przejęciu władzy nad Wszechświatem od razu wziął się za pozbycie się opozycji. Być może i Tahu walczył o słuszną sprawę, ale każdy atak na Makutę oznaczał atak na otaczający świat. Obalenie dyktatora byłoby pierwszym krokiem do Apokalipsy. Teridax wiedział o tym, że życie poddanych zależy od jego zdrowia. I – w przeciwieństwie do poprzednika – nie ignorował tego.

Podróż w nieznane

Wielkie Istoty powierzyły swojemu tworowi wiele misji, takie jak eksploracja kosmosu i opieka na społecznością Matoran (i innych mieszkańców Wszechświata Matoran). Jednak tylko jedno zadanie było najważniejsze – odbudowa zniszczonej planety Spherus Magna. Zadanie to, z pewnymi problemami, Mata Nui zakończył sukcesem.

Po wykonaniu wszystkich misji przez Mata Nui, kolos i mieszkańcy Wszechświata Matoran staliby się zbędnym ciężarem. Jaką przyszłość przygotowały im Wielkie Istoty? Być może Wielki Duch otrzymałby zgodę na dalszą, swobodną podróż w nieznane. Być może biomechaniczni przybysze znaleźliby nowy dom na Spherus Magna. Być może Robot Wielkiego Ducha, wraz z jego mieszkańcami, zostałby po prostu zdezaktywowany. Tego nie wiemy.

Na Spherus Magna kryła się pewna groza. Był to robot Marendar, który został stworzony jako broń zagłady, wycelowana prosto w Toa. Gdyby doszło do konfliktu między mieszkańcami Wszechswiata Matoran a tubylcami ze Spherus Magna, Marendar zgładziłby wszystkich wojowników Wielkiego Ducha. A bez swoich obrońców, Matoranie nie mieliby żadnych szans z negatywnie nastawionych do obcych Agori.

Kto wie, czy taki los chcieliby przeżyć mieszkańcy Wszechświata Matoran. Być może nie chcieliby wypełnić tejże misji, a jej anulowanie można osiągnąć na dwa sposoby- aby przebłagać Wielkiego Ducha, by nie wypełnił zadania, albo go obalić.

Tak więc idea zamachu stanu miałaby swoje pozytywne skutki. Obalenie pogaństwa, zapewnienie bezpieczeństwa i ochrona mieszkańców przed wolą Wielkich Istot to najważniejsze plusy. Spostrzegając w ten sposób sytuację panującą we Wszechświecie, można łatwiej zrozumieć plan Teridaksa, który być może chciał wprowadzić lepszą harmonię w społeczeństwie.

Co, jeśli udany zamach stanu, nawet w duchu oświecenia, oznaczałby rychłą katastrofę? Zachęcam do dyskusji. Nie zapomnijcie się podzielić swoimi opiniami w komentarzach. Trzymajcie się ciepło i do następnego razu. Cześć.