„Uwiedzeni” Toa

W poprzednim artykule razem z użytkownikiem Onepu przeanalizowaliśmy znaczenie alternatywnych wszechświatów w Uniwersum Bionicle. Zauważyliśmy, że opowiadania o tej tematyce pozostawiły po sobie pewne nieścisłości. Mam nadzieję, że temat równoległych wymiarów jeszcze Wam się nie znudził, ponieważ dzisiejsza praca dotyczy Imperium Toa. Nasza wspólna podróż do państwa Tuyet jest związana z pewną wątpliwością – jak Toa Wody udało się przeciągnąć prawych wojowników, wiernych Kodeksowi Toa, na swoją stronę. Nazywam się Wartunate, a to jest teoria o nieznanych mocach Kamienia Nui.

Wprowadzenie

Kamień Nui był artefaktem stworzonym we Wszechświecie Matoran. Artefakt ten, w przeciwieństwie do Kamieni Toa, był aktywny i potrafił absorbować moc Toa w promieniu 3000 kio. Pobrana przez ten przedmiot moc mogła zostać pochłonięta przez żywą istotę.

Toa Wody o imieniu Tuyet odnalazła Kamień Nui i zabrała go do Metru Nui. By pozbyć się zainteresowanych znaleziskiem Mrocznych Łowców, Tuyet uknuła przeciw nim intrygę – oskarżyła najemników o zabójstwo niewinnych Matoran, których sama wcześniej zamordowała.

Lider Toa Mangai i przyjaciel Tuyet – Lhikan – zdemaskował spisek Toa Wody. W alternatywnym wszechświecie Imperium Toa Władca Ognia został zdradzony przez Nidhiki’ego i ostatecznie zabity przez swoich przyjaciół. Po tym zdarzeniu Tuyet nakłoniła pozostałych wojowników do zjednoczenia się, zgładzenia zagrażającym Wielkiemu Duchowi organizacji Mrocznych Łowców i Bractwa Makuta oraz wprowadzenia pokoju we Wszechświecie Matoran.

Postawiona przeze mnie teza brzmi następująco: Kamień Nui posiadał właściwości (poboczne lub uboczne) osłabienia woli każdego Toa. Istniały sposoby uwolnienia się spod tej mocy. Teoria jest oparta na obserwacjach, które zauważyłem po przeczytaniu opowiadań Wiele Zabójstw Toa Tuyet, Mroczne Odbicie oraz faktów dotyczących niektórych postaci.

Tuyet i Nidhiki

Pierwszą obserwacją, którą chciałbym Wam przedstawić, jest zmiana osobowości Nidhiki’ego i Tuyet. Przed odnalezieniem Kamienia Nui Tuyet była osobą opanowaną i wierną Kodeksowi. Pomimo niezbyt przyjemnych relacji z Nidhikim („I always knew she looked down on us[…]”*), Toa Wody wzbudzała sympatię. Szczególnie widać to w jej relacjach z Lhikanem – sam Toa Ognia ufał swojej przyjaciółce.

Wszystko zmieniło się po odnalezieniu Kamienia Nui. Tuyet z szlachetnego obrońcy Metru Nui stała się bezdusznym zabójcą, śniącym o nieograniczonej potędze i władzy. Nic wcześniej nie zapowiadało takiej zmiany – członkini drużyny Mangai była przecież wierna Kodeksowi. Broniła Matoran, gdy Metru Nui zaatakował Tahtorak – dlaczego teraz miałaby, dla utrzymania tajemnicy o posiadaniu nowo zdobytego źródła potęgi, ich zabijać. Co więcej, intryga Toa Wody wydaje się być irracjonalna jak na plan doświadczonego Toa – przecież istniały inne, mniej krwawe sposoby na pozbycie się uwagi Mrocznych Łowców.

Podczas walki Tuyet z Lhikanem, Nidhiki także zachowywał się dosyć dziwnie – po zniszczeniu Kamienia Nui Toa wybuchł atakiem agresji („You stupid, moronic – what’s the matter with you?”**). Co więcej, w alternatywnym wszechświecie Imperium Toa, Władca Powietrza zdradził swojego lojalnego przyjaciela. Czy sama żądza przejęcia potęgi artefaktu mogła aż tak przemienić wojownika?

Według teorii osobowość Tuyet uległa zmianie pod wpływem mocy artefaktu. Zmiana ta była gwałtowna i niezauważalna. Zbyt dziwna, by uznać za skutek zwykłej pychy. Irracjonalne zachowanie Ndhiki’ego też mogło być spowodowane tym zjawiskiem.

Mimo to Tuyet potrafiła kontrolować mocą absorpcji energii Kamienia. Dlaczego więc jej wola załamała się? Znalazłem racjonalne wyjaśnienie – być może Toa Wody nie opanowała mocy artefaktu do perfekcji, by uchronić siebie przed jego mocą. Jej wola, dotąd silna, uległa pierwotnym popędom – chęci zdobycia potęgi i władzy.

„Uwiedzeni” Toa

Następnym zauważonym zjawiskiem jest przychylność Toa do ideałów Tuyet. Właścicielka Kamienia Nui przekonała innych wojowników, by do niej dołączyli. Był to początek formowania złowrogiej instytucji, która przejęła władzę we Wszechświecie i utworzyła z podbitych ziem nowe, totalitarne państwo – Imperium Toa.

Być może Tuyet posiadała wybitne zdolności manipulacji. Nie wierzę jednak w to, by jej umiejętności były w stanie przeciągnąć Toa na ciemną stronę. Wizja bezpiecznego wszechświata jest zachęcająca, ale kosztem porzucenia praw zapisanych w Kodeksie (tak mocno utrwalonych w tradycji Toa i uważanych za ważną część ich tożsamości) przez obrońców Matoran już niekoniecznie.

Według teorii moc Kamienia Nui mogła osłabić wolę pozostałych Toa na tyle, by Tuyet swobodnie nakłoniła swych kamratów do poparcia jej idei.

Zasugerowałem wcześniej, że moc ogłuszenia woli Toa mogła być mocą uboczna Kamienia Nui. Dlaczego? Otóż złamanie umysłu mogło wynikać z powodu utraty sporej części mocy elementarnej – siły żywiołu Toa były cały czas pochłaniane przez artefakt, a osłabiony wojownik stawał się bardziej podatny na manipulacje.

Tymczasem Lesovikk i Pohatu organizują rewolucję…

Katharsis

Nie wszyscy Toa stali się sojusznikami Tuyet. Niektórzy nawet odeszli z jej szeregów. Czy istniał sposób na uwolnienie się spod mocy artefaktu. Uważam, że tak.

Toa, którzy odwrócili się od pokus Cesarzowej lub Kamienia Nui) to: Lhikan, Lesovikk, Pohatu i Naho. Czy coś łączy tych bohaterów? Coś, co mogłoby być przyczyną anomalii?

Oto podobne do siebie historie, które przeżyli wymienieni przeze mnie wojownicy (z pominięciem Naho, o której niewiele się dowiadujemy w Mrocznym Odbiciu):

Lesovikk – śmierć drużyny Cordak w walce z Zyglakami;

Lhikan – śmierć jego pierwszej drużyny, która stacjonowała w Wieży Toa;

Pohatu – pogrom Duchów Nynrah;

Co ciekawe, wszystkie wydarzenia są do siebie dość podobne. Każdy z bohaterów przeżył pewnego rodzaju osobistą tragedię. Te drastyczne wydarzenia na pierwszy rzut oka powinny ich osłabić. Tak się jednak nie stało. Umocniły wolę wojowników. Na tyle, że wszyscy dali się oprzeć mocy Kamienia Nui. Wyjaśnia to, dlaczego Lhikan zachował trzeźwość umysłu, Lesovikk nie przyłączył się do pomagierów Tuyet, a Pohatu zdezerterował z szeregów Imperium. Trauma dała im siłę, by przeciwstawić się złu.

Oczywiście, samo ujrzenie katastrofy nie wystarczy. Trzeba ją wewnętrznie przeżyć i wyjąć z niej wnioski. Dlatego tylko Pohatu, a nie cała drużyna Toa Mata, zdezerterował („Still makes me sick.”***). Katharsis, oczyszczenie ducha jest jedyną drogą do uleczenia i uwolnienia się od czarów artefaktu.

Co z Takanuvą. Być może to moc Światła. Być może widok tak dziwnego, absurdalnego miejsca jak Imperium Toa go zszokował.

Teoria ta może wydawać się nonsensowna, ponieważ nie posiada innych mocnych argumentów prócz obserwacji. Według mnie jest jednak najtrafniejsza, by nadać sens temu, co stało się powodem tak wysokiego poparcia Tuyet w Alternatywnym Wszechświecie Imperium Toa.

To już wszystko na dzisiaj. Mam nadzieję, że moja praca Wam się podobała i wzbudziła Was do refleksji, zachęcam też do dyskusji. Trzymajcie się. Cześć.

* –  „Od dawna wiedziałem, że patrzyła na nas z góry […]” – Fragment opowiadania Wiele Zabójstw Toa Tuyet autorstwa Grega Farshteya.

** – „Ty głupi, kretyński – co się z Tobą dzieje?” – Fragment opowiadania Wiele Zabójstw Toa Tuyet autorstwa Grega Farshteya.

*** – „Wciąż mnie to boli” – Fragment opowiadania Mroczne Odbicie autorstwa Grega Farshteya.